Podarował dzieciom sadzonki jodły i buka do posadzenia w parku przy przedszkolu. Mówił dzieciom o ptakach i ich zwyczajach oraz wyjaśniał jak pomagać ptakom w lesie. Dzieci oglądały różne naturalne gniazdka, które ptaki przemyślnie potrafią wykonać przy pomocy dzioba i pazurków, jak na przykład „miękki dywanik", który plecie sikorka lub gniazdo jaskółki zrobione z błota i przyklejone przy garażu w leśniczówce.
 
Leśniczy pokazał jak wyglądają budki dla ptaków, wytłumaczył gdzie najlepiej je umieścić.
Dzieci dziwiły się czemu budka dla nietoperza mnie posiada otworu wlotowego w takim samym miejscu jak budki dla innych ptaków. Próbowały samodzielnie rozwiązać tę zagadkę. Z pomocą pana leśniczego znalazły rozwiązanie, ale trudno im było uwierzyć, że nietoperz śpi głową w dół.
Podobnym dylematem było dla nich opowiadanie leśniczego o tym jak szkodliwe dla wielkiego drzewa mogą być maleńkie owady jeśli zaatakują je w dużej liczbie.
Dzieci próbowały wyobrazić sobie to zjawisko na własnym przykładzie – leśniczy uświadomił im, że kiedy jest ich kilkoro, nie mają wystarczająco siły by pokonać silniejszego, natomiast w dużej liczbie mają wiele większe możliwości.
Przedszkolaki zobaczyły jeszcze małego zakonserwowanego zaskrońca i larwy owadów, które obgryzając korzonki powodują usychanie drzewek. Ciekawiły ich jaja, z których wykluły się zaskrońce oraz wylinka czyli skóra węża. Dowiedziały się w jaki sposób zaskrońce pozbywają się starego „ubrania".
Dzieci obiecały, że pewnego dnia przyjadą do lasu. Chcą koniecznie obejrzeć mrowisko większe od najwyższego z nich.